ما به‌عنوان ایمانداران به مسیح و پیروان اصلاحات پروتستان، اصول ایمان مسیحی تاریخی و اعتقادنامه‌های کهن کلیسا (از جمله اعتقادنامه‌ی رسولان، اعتقادنامه‌ی نیقیه، و اعتقادنامه‌ی کالسدون) را محترم شمرده و مبنای تمامی آموزه‌های تعلیمی خود قرار می‌دهیم. این اصول به‌عنوان محورهای بنیادین برای مسیحیت، به ویژه در قالب پنج «تنها» در نهضت اصلاحات و اعتقادنامه‌های اصلاح‌شده، مانند اعتقادنامه‌های وست‌مینستر، سه شکل وحدت، و اعتقادنامه‌ی تعمیدی لندن در سال ۱۶۸۹، نقش برجسته‌ای در شکل‌دهی ایمان و آموزه‌های تعلیمی ما و نویسندگان همکار ما دارند. ما ایمان داریم:
کتاب‌مقدّس: کتاب‌مقدّس، کلام زنده‌ی خدا و منبع اصلی الهام، هدایت و آموزش برای مسیحیان است. ما اعتقاد داریم که این کلام از ازل تا ابد، بی‌خطا، لغزش‌ناپذیر و مصون از خطا بوده و توسط روح‌القدس به‌وسیله‌ی نویسندگان نوشته شده است (دوم پطرس ۱: ۲۱). کتاب‌مقدّس مکاشفه‌ی کامل و قطعی خداوند به انسان‌ها است و همه چیزهایی که برای هدایت در زندگی مسیحی و دست‌یابی به نجات تنها از طریق عیسی مسیح نیاز داریم در آن وجود دارد (رومیان ۱۵: ۴). کلام خدا با قدرت الهی خود قادر به تغییر زندگی و تقدیس انسان‌هاست و ما را به سوی خدا و ایمان به او هدایت می‌کند (مزمور ۱۱۹: ۱۰۵؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷؛ عبرانیان ۴: ۱۲)
تثلیث اقدس: ما به یگانگی خدا در سه اقنوم (شخص) مجزا، یعنی پدر، پسر و روح‌القدس، ایمان داریم. هر یک از این سه شخص در ذات و جوهر یکی هستند، اما در نقش‌ها و صفاتشان متمایزند. این سه، خدای واحد حقیقی جاودان هستند. هر سه شخص تثلیث اقدس، در ذات و جوهره، یکسان و در قدرت و جلال، برابرند (یوحنا ۱: ۱؛ کولسیان ۱: ۱۶). تثلیث اقدس حقیقتی است که توسط خداوند مکشوف شده و برای درک درست خدا و شناخت کامل او ضروری است. ما ایمان داریم که همه قدرت‌ها، جلال و مقام الهی به هر سه شخص تثلیث تعلق دارد و پرستش همه‌جانبه به آنها واجب است (متی ۲۸: ۱۹؛ دوم قرنتیان ۱۳: ۱۴؛ یوحنا ۱۴: ۲۶).
خدا: خدا روحی است نامحدود، ازلی و جاودان که همه چیز را در دست دارد و به‌گونه‌ای که انسان‌ها قادر به درک کامل آن نیستند، حاکم مطلق بر همه امور است. او قادر مطلق، دانای مطلق و حاضر در همه جاست (مزمور ۱۳۹: ۷-۱۰؛ ارمیا ۲۳: ۲۴). خدا در صفات خود تغییرناپذیر است و در همه چیز، تمامی حکمت و عدالت و راستی از او سر چشمه می‌گیرد (اعداد ۲۳: ۱۹؛ ملاکی ۳: ۶). او ذاتاً قدوس است و از گناه نفرت دارد، اما در عین حال پر از فیض، رحمت، و محبت است و خواهان بازگشت گناهکاران به سوی خود است (اشعیا ۴۶: ۹-۱۰؛ مزامیر ۱۴۵: ۳؛ دوم پطرس ۳: ۹).
عیسی مسیح: عیسی مسیح، خداوند و نجات‌دهنده، دارای دو طبیعت کامل انسانی و الهی است که در یک شخصیت اتحاد یافته‌اند (یوحنا ۱: ۱۴؛ کولسیان ۲: ۹). ما ایمان داریم که عیسی مسیح به صورت یک انسان بدون گناه، از مریم باکره متولد شد، زندگی کاملی را در اطاعت از اراده‌ی پدر سپری کرد (اول پطرس ۲: ۲۲)، و در نهایت، با مرگ بر صلیب کفاره‌ی گناهان ما را فراهم نمود (اشعیا ۵۳: ۵؛ اول پطرس ۳: ۱۸). او در روز سوم از مرگ برخاست، به آسمان صعود کرد و در دست راست پدر نشسته است. عیسی مسیح تنها واسطه و شفیع بین خدا و انسان است و در زمان مقرر بازخواهد گشت تا داوری نهایی را به اجرا درآورد (اول تیموتائوس ۲: ۵؛ عبرانیان ۷: ۲۵).
روح‌القدس: روح‌القدس خداوند و بخشنده‌ی حیات است و همانند پدر و پسر از ازل وجود داشته است (یوحنا ۱۵: ۲۶). او از جانب پدر و پسر صادر شده و در دل‌های ایمانداران ساکن می‌شود تا آنان را برای تولد تازه و زندگی مسیحی مجهز سازد (رومیان ۸: ۹؛ اول قرنتیان ۳: ۱۶). روح‌القدس نقش مهمی در تربیت و تقدیس ما دارد و ایمانداران را در پیروی از مسیح هدایت کرده و به آنان قدرت می‌بخشد تا به شباهت مسیح درآیند (یوحنا ۱۴: ۲۶؛ افسسیان ۱: ۱۳-۱۴). او درک و فهم کتاب‌مقدّس را به ما عطا می‌کند و در زندگی روزانه ما را به حقیقت هدایت می‌کند (رومیان ۸: ۱۴؛ اول یوحنا ۴: ۱۳).
آفرینش و انسان: خدا به قدرت خویش، همه چیز را از نیستی آفرید و انسان را به صورت خود و برای جلال خویش خلق کرد (پیدایش ۱: ۲۶-۲۷؛ اشعیا ۴۳: ۷). انسان، به عنوان مخلوقی آزاد و مسئول، با گناه آدم در باغ عدن سقوط کرد و از رابطه‌ی کامل با خدا جدا گشت (رومیان ۵: ۱۲؛ اول قرنتیان ۱۵: ۲۲). این سقوط همه نسل‌های بشری را به تباهی و ناتوانی اخلاقی کشانده است. با این حال، خداوند از طریق تنها مسیح، نجات را برای بشر فراهم کرده و به هر کسی که ایمان بیاورد، نجات و مصالحت از دست رفته با خدا در آدم را عطا می‌نماید (رومیان ۳: ۲۳-۲۴؛ افسسیان ۲: ۸-۹).
کفّاره و فدیه: از آنجا که همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصرند (رومیان ۳: ۲۳)، خداوند در حکمت و محبت بی‌پایان خود عیسی مسیح را برای کفاره‌ی گناهان ما فرستاد (یوحنا ۳: ۱۶؛ عبرانیان ۹: ۲۸). او بر صلیب به جای ما قربانی شد و تنها از طریق خون او نجات کامل و رهایی ابدی به دست می‌آید (اول پطرس ۱: ۱۸-۱۹). کفاره‌ی مسیح نه تنها عدالت خدا را تأمین کرد، بلکه او را به عنوان میانجی و شفیع همه انسان‌ها معرفی می‌کند (عبرانیان ۷: ۲۵). نجات فقط به واسطه ایمان به مسیح حاصل می‌شود و همه کسانی که توبه و ایمان بیاورند از گناه بخشوده شده و در خداوند بازخرید خواهند شد (اعمال رسولان ۴: ۱۲؛ دوم قرنتیان ۵: ۲۱).
شریعت: شریعت اخلاقی خدا، که شامل احکام جاودانی اوست، بازتابی از ذات و خواست تغییرناپذیر اوست و برای همه انسان‌ها الزام‌آور است (خروج ۲۰: ۱-۱۷؛ مزامیر ۱۹: ۷-۸). شریعت به عنوان راهنمایی برای زندگی ایمانداران در مسیر عدالت و تقدس عمل می‌کند و نیاز انسان را به نجات‌دهنده‌ای الهی آشکار می‌سازد (رومیان ۷: ۷). اگرچه شریعت برای نجات نیست، اما وظیفه‌ای مقدس برای پیروان مسیح است تا زندگی خود را در راه اطاعت و محبت به خدا و همسایگان خود به جا آورند (متی ۲۲: ۳۷-۴۰؛ یعقوب ۲: ۸-۱۰).
کلیسا: کلیسا، به عنوان بدن مسیح، جماعتی از ایمانداران است که در ایمان به مسیح و اطاعت از کلام خدا زندگی می‌کنند (کولسیان ۱: ۱۸؛ اول قرنتیان ۱۲: ۲۷). کلیسا به مأموریتی الهی برای اعلام انجیل در میان تمام ملت‌ها، ادای آیین‌های تعمید و عشاء ربانی و تربیت شاگردان به شیوه‌ی مسیحی، متعهد است (متی ۲۸: ۱۸-۲۰؛ اعمال رسولان ۲: ۴۲). این جماعت مقدس در محبت، فیض و شراکت با یکدیگر متحد شده و در انتظار بازگشت مسیح و تحقق نهایی پادشاهی او هستند (عبرانیان ۱۰: ۲۵؛ اول پطرس ۲: ۹). کلیسا به هدایت روح‌القدس و بر پایه‌ی اقتدار کتاب‌مقدس پیش می‌رود و نقش مهمی در شهادت و خدمتی دارد که در جهان برای جلال خداوند انجام می‌دهد (رومیان ۱۲: ۵؛ افسسیان ۴: ۴-۶).
رستاخیز و داوری: ما ایمان داریم که همه انسان‌ها، چه نیک و چه شر، در روز داوری بزرگ زنده خواهند شد. خداوند عیسی مسیح، که به آسمان صعود کرده و در دست راست خدای پدر نشسته است، در زمان مقرر باز خواهد گشت تا زندگان و مردگان را داوری نماید (اعمال رسولان ۱۷: ۳۱؛ متی ۲۵: ۳۱-۳۲). این داوری الهی، عادلانه و بی‌نقص، هر کس را بر اساس اعمالش مورد ارزیابی قرار خواهد داد (رومیان ۲: ۶؛ دوم قرنتیان ۵: ۱۰). آنانی که به نجات مسیح ایمان آورده و در او زیسته‌اند، به حیات ابدی و جلال او داخل خواهند شد، اما کسانی که از این هدیه الهی روگردانده و در گناه و بی‌اعتنایی به خدا زندگی کرده‌اند، به عذاب ابدی خواهند رفت (یوحنا ۵: ۲۸-۲۹؛ مکاشفه ۲۰: ۱۲-۱۵). رستاخیز بدن‌های ما به عنوان بدن‌هایی جلال‌یافته، همان‌طور که مسیح از مردگان برخاست، به وعده‌ای استوار در ایمان مسیحی تبدیل شده است (اول قرنتیان ۱۵: ۴۲-۴۴). این امید، که توسط قدرت خدا به واقعیت خواهد پیوست، به ما اطمینان می‌بخشد که هر گونه بی‌عدالتی، رنج و مرگ در این زندگی پایانی خواهد داشت، زیرا عدالت نهایی خدا در روز قیامت به تمامی برپا خواهد شد (رومیان ۸: ۱۸؛ مکاشفه ۲۱: ۴). امید به رستاخیز و داوری نهایی، ایمانداران را در استقامت در برابر مشکلات این جهان تقویت کرده و به آنان اطمینان می‌دهد که پیروزی نهایی از آنِ خداست و جلال او برای همیشه پایدار خواهد بود (اول تسالونیکیان ۴: ۱۶-۱۷؛ مکاشفه ۲۲: ۱۲-۱۳).
ما به عنوان پیروان اصلاحات، ایمان داریم که خدا در همه چیز سرور و مالک مطلق است و همه چیز برای جلال و رضای اوست. هدف زندگی ما پیروی از مسیح، حفظ ایمان و اتحاد با دیگر ایمانداران در کلیسا و مشارکت با خداوند در مأموریت او برای گسترش انجیل در میان فارسی‌زبانان و جهان است. در تمامی امور زندگی، ما به کتاب‌مقدّس چنگ می‌زنیم و با هدایت روح‌القدس، با محبت و فروتنی زندگی می‌کنیم و به امید بازگشت مسیح و وعده‌های نجات بخش او چشم می‌دوزیم.